In het afgelopen jaar zijn er opvallend veel vrouwen aan het werk gegaan op onze productieafdelingen. We spraken met vier van deze dames over hun eerste ervaringen bij Jetstone.

Bij Linda en Kim was er in het begin wel wat twijfel om bij Jetstone aan de slag te gaan. Kim vertelt: “Ik werkte voorheen in de horeca en daarvoor in een productiebedrijf. Een collega van toen werkte inmiddels bij Jetstone en hij appte me steeds om ook hier te komen werken. Ik heb best wel getwijfeld, zeker omdat het me zwaar werk leek en ik dacht dat ik veel dingen ook niet zou kunnen. Maar je krijgt de vrijheid en begeleiding om te groeien. En als het dan lukt, dan geeft dat echt wel een boost!”

Linda beschouwt zichzelf als ‘one of the guys’: “Met drie broers is een mannenomgeving wel vertrouwd voor me, maar toch heb ik ook even getwijfeld voordat ik deze stap zette. Gelukkig had ik meteen een goed gevoel toen ik hier binnenkwam.”

Voor Indy, de junior van de vier, was de stap wat minder groot: “Mijn vader en mijn broer werken ook bij Jetstone, dus ik wist wel een beetje waar ik terecht zou komen. Ik werk nu halve dagen op de inpaklijn, waar het tegenwoordig super netjes opgeruimd is. Tsja, een team met alleen maar vrouwen hè! Dat is ook gezellig, hoewel we tijdens het werken allemaal een beetje in onze eigen bubbel zitten, met een lekker muziekje op de koptelefoon.”

Sabina werkt voornamelijk bij de ingangscontrole. Is dat echt mannenwerk? “Nee hoor! Dat maakt geen verschil. Sterker nog, mannen zijn wat vaker kleurenblind toch? Ik zie snel eventuele verschillen in kleurnuances bij binnenkomende platen en ik kan goed inschatten welke onregelmatigheden in een plaat acceptabel zijn en welke niet.”

Kim ziet ook de positieve invloed van vrouwen op onze werkvloer: “Volgens mij zijn ze wel blij dat er nu ook een aantal vrouwen in productie werken. Ik hoor om me heen dat de dynamiek wat is veranderd, zachter is geworden. De werksfeer is in elk geval echt heel fijn. Het werk is lichamelijk best zwaar, maar ik wil als vrouw eigenlijk gewoon alles kunnen wat de mannen ook kunnen.”

Zijn er dan helemaal geen verschillen? Sabina vertelt: “Op de plekken waar het werk fysiek het zwaarst is, werken nog steeds alleen mannen. Maar in het algemeen proberen we elkaar vooral te helpen. Ik heb bijvoorbeeld Mechanical Engineering gestudeerd. De constructie van machines is voor mij daarom niet helemaal nieuw, maar het automatische deel grotendeels wel. Wanneer ik alleen sta op de ingangscontrole, kan ik altijd hulp vragen bij mijn collega’s in de andere platenhal. En andersom kan ik hen ook soms helpen“. Linda beaamt dit: “Je kunt op de werkvloer gelukkig altijd om hulp vragen als dat nodig is”.

Kim heeft twee dochters van bijna 16. Zou het niks voor hen zijn om op zaterdag wat bij te verdienen bij Jetstone? “Nee, die zijn allebei echt van de uiterlijke verzorging, met mooie lange nagels.” Indy reageert: “Ik heb ook mooi gelakte nagels, dat blijft wel zitten hoor. Maar lange acrylnagels gaat inderdaad niet werken”. Dat kan Linda beamen, maar zij werkt inmiddels wel altijd met handschoenen aan. Indy en Sabina vinden dat minder fijn. En Kim? “Ik zal wel moeten. Ik werk veel met lijm en die krijg je maar moeilijk van je handen af.” Een mooie slotconclusie dus: het grootste verschil tussen de mannen en vrouwen in de productie van Jetstone is hoe ze nadenken over het beschermen van hun nagels.